Εισαγωγικά Η πληρεξουσιότητα και η αντιπροσώπευση αποτελούν θεσμούς άρρηκτα συνδεδεμένοι στο ελληνικό δίκαιο. Μολονότι η εμφάνισή τους απέχει χρονικά, καθώς η νομική υπόσταση της πληρεξουσιότητας προέκυψε δια του θεσμού της αμέσου αντιπροσωπεύσεως και...
More
Εισαγωγικά Η πληρεξουσιότητα και η αντιπροσώπευση αποτελούν θεσμούς άρρηκτα συνδεδεμένοι στο ελληνικό δίκαιο. Μολονότι η εμφάνισή τους απέχει χρονικά, καθώς η νομική υπόσταση της πληρεξουσιότητας προέκυψε δια του θεσμού της αμέσου αντιπροσωπεύσεως και ειδικότερα ως αναγκαίο συμπλήρωμα της εκούσιας αντιπροσώπευσης,1 ευρεία χρήση εκάτερων εντοπίζεται εδώ και αρκετούς αιώνες ήδη από το ρωμαϊκό δίκαιο, την ιουστινιάνεια και την μετιουστινιάνεια περίοδο. Εντούτοις αυτοτελής διαχωρισμός των δύο θεσμών συντελέσθη στα νεότερα χρόνια, διότι η πληρεξουσιότητα κλήθηκε να θεραπεύσει τα μειονεκτήματα της αμέσου αντιπροσωπεύσεως, τα οποία οφείλονταν στην έκδηλη γενίκευση της τελευταίας. Η σημασία της αντιπροσώπευσης και της πληρεξουσιότητας στη σύγχρονη εποχή και στις καθημερινές συναλλαγές είναι προφανής. Τούτο συνάγεται από το γεγονός ότι η θέσπισή τους αποτελεί το μέσο το οποίο επεκτείνει το πεδίο της δικαιοπρακτικής δραστηριότητας σε μια σειρά δικαιοπραξιών, στις οποίες το άτομο είναι πιθανό να
Less
