Se non fose polo cine teriamos
que poñernos a ver como sería
o noso imaxinario.
O particular
e o colectivo.
Pero o cine está
aquí e, polo tanto, podemos dicir que o noso imaxinario, particular e colectivo, é cinematográfico.
Que cando nos faltan
imaxes...
More
Se non fose polo cine teriamos
que poñernos a ver como sería
o noso imaxinario.
O particular
e o colectivo.
Pero o cine está
aquí e, polo tanto, podemos dicir que o noso imaxinario, particular e colectivo, é cinematográfico.
Que cando nos faltan
imaxes recorremos a esas da ficción e esas chegan en forma cinematográfica e, as máis das veces, en dúas dimensións.
Nisto
si que nos estamos quedando
atrás como especie.
Cineuropa é un festival de
espectadores.
De cando en vez
aparece Aitana Sánchez-Gijón,
recolle un premio e marcha.
Pero este é un festival de xente que
vai ao cine e que, en xeral, esquiva calquera posibilidade de
ter tratos coas alfombras esas
que nin son alfombras nin son
de todo vermellas.
Un esperaría que as historias
dun festival de cine se dean dentro das salas.
A ser posible na
pantalla.
Pero os festivais de cine derivaron no sentido perverso e un pode pasar por un festival de cine sen ver unha soa película e estar moi ocupado.
Pero
ver cine nun festival é un eu
Less
